دنیـــــــا ..
کلش را میگویم...
همه اش...
کلا یک جور مسخرۀ احمقانه ای ست...
وقتی محکمی...
وقتی میجنگی...
وقتی تک تک سلولهایت همه زندگی ست وطروات وشادابی و شور...
می کُــشندت ...
لهت میکنند...
خــُرد خُرد خاکشیـــر ...
ویران که شدی ...کمی تماشایت میکنند
لختی بعد...
عموما چندماهی بعدتر...
همان آدم ( آدمک) قدیم را توقع دارند ...
جدی جدی متوقع میشوند هــا ....!
ایرادمیگیرند که چرا مُرده ای؟
چرا نمیخندی...
چرا چشمهایت خوابیده اند ؟ باز ِ باز ...اما خوابیده ..... مرده !
نظرات شما عزیزان: